Kopstuk
Geen enkel mens is uut één stuk, van ’t hardste marmer ‘hakt
Wi-j komt gebroken met gebreake, as scharven bi-j mekare ‘plakt
Wi-j zit barstenvolle barsten, geliek een menslek mozaïek
Van dichterbi-j lik ’t joa nar'ns noar, moar nemt ’s afstand, a-j ’t zo bekiekt
En i-j wet net zo good as ik, da-w neet altied dezelfde bunt
Da-j meerdere kanten hebt, d’ene kere kop, d’andere kere munt
In weazen één maor twee gezichten, soms herken i-j dan owzölf neet
Joa, wi-j hebt allemoal ‘ne januskop, woarmet a-w ok mekare zeet